‘It takes two to tango’
Dat realiseert Job zich maar al te goed. Er is samenwerking met een ander nodig om iets te doen slagen. We hebben de ander, of een andere partij, nodig om een bepaald resultaat behalen.
Job wil met zijn klant meedenken, meedeinen en aansluiten, samen werken aan verbetering. Hij wordt volop geprezen en gewaardeerd om zijn werk. Als expert in zijn vak wordt hij voortdurend gevraagd om bij te springen. Tegelijkertijd ervaart hij in het contact met zijn klant, vooral in gesprekken met leidinggevenden, de spanning van dubbele, niet uitgesproken agenda’s, waarop hij dichtslaat en uit contact is. Wat zit in de weg? Hoe kan hij deze momenten ombuigen naar open, transparante gesprekken? Job besloot dit te onderzoeken. Niet met een inhoudelijke training of een leerzaam boek, maar met wandelcoaching. Niet de weg van de theorie, maar voor Job de lastige weg, namelijk middels zelfreflectie zijn eigen overtuigingen en gedragingen te onderzoeken.
Controle… wat kost het?
In onze gesprekken kwam al snel het oerinstinct ‘de behoefte om controle te hebben’ bij Job naar voren. Dit instinct vertelt ons dat als je een situatie kunt controleren, dan is er geen gevaar en is de kans op overleving groter.
Vertrouwend op zijn kennis en expertise, is hij bij aanvang van nieuwe opdrachten in staat om snel overzicht te creëren, een plan van aanpak op te stellen en de regie te nemen op de uitvoering hiervan. Zo ervaart hij grip op zijn werk en is hij in controle.
De behoefte om ergens grip op te hebben, wie herkent dit eigenlijk niet? De touwtjes in handen willen hebben geeft vaak een veilig gevoel. In controle zijn, geeft houvast, rust en werkt als een anker. Deze behoefte aan controle wordt echter een probleem wanneer het je belemmert om verder te groeien en stress geeft.
Job merkte op dat het hem in de weg zit op die momenten waarin hij in contact is met leidinggevenden aan klantkant. Fysieke signalen als beginnen te trillen, wat dan ook te horen is in zijn stem, maken hem hiervan bewust. Zijn innerlijke criticus krijgt dan alle ruimte en noemt hem een stuntelaar. Vervolgens slaat hij dicht en voelt hij zich gefrustreerd. Kortom, de stress is duidelijk toegeslagen. Echt luisteren en vragen stellen lukt niet meer. Hij is uit contact en heeft de grip verloren. Van een gezamenlijke tango is allesbehalve sprake.
Groeien door los te laten
Job begint in te zien dat hijzelf zijn wens om mee te kunnen en mogen denken met de klant tegenwerkt.
Terwijl we wandelen door de natuur en hij de rust opmerkt, ziet hij in dat wanneer hij toegeeft aan deze rust, hij een breder blikveld krijgt, meer open staat voor de ander en in staat is te luisteren. Vertaald naar zo’n gesprek met de klant merkt hij op dat door de controle los te laten, verbinding kan ontstaan. Job neemt zich voor om wat meer naar achteren te leunen in deze gesprekken en het rustig aan te doen. Hij laat daarmee de schijnveiligheid los dat hij de controle heeft.
Veel in ons leven is niet te controleren. Zo gebeuren dingen zonder dat je er iets aan kan doen. Je kan je energie beter steken in hoe je omgaat met dat wat er gebeurt in plaats van krampachtig te willen controleren wat er gebeurt. Toch hebben veel mensen de behoefte om in controle te zijn over hun leven. Vaak uit dit zich in vasthouden van patronen en het hebben van weerstand tegen veranderingen. Dit terwijl de natuur ons anders leert. Ik luisterde naar een podcast (‘de psychologie van succes’) waarin dit heel beeldend werd toegelicht: de natuur die gebruikt, doorgeeft en achterlaat bij het doorlopen van de verschillende jaargetijden. Loslaten in de herfst, tot rust komen in de winter, om vervolgens weer te groeien in de lente en te rijpen in de zomer.
De natuur leert ons niet om vast te houden, maar om los te laten en zo groei mogelijk te maken.
Loslaten van de controle: tips?
Job werd zich bewust van zijn controle behoefte en wat dit hem heeft gebracht en gekost. Hij ging de signalen herkennen en stelde zich kwetsbaar op door met meer realisme naar zichzelf te kijken en eigen verantwoordelijkheid te nemen in dat waar hij tegenaan liep. Hij merkte de keuzevrijheid en besloot ‘betere’ keuzes te maken, zoals het op een andere manier in gesprek gaan met zijn klant.
Van bewust worden, via eigen verantwoordelijkheid nemen, naar in de praktijk betere keuzes maken.
De controle loslaten is vaak spannend en niet makkelijk. Wanneer we de controle loslaten komt vaak de hieronder liggende angst op: angst om fouten te maken en iets te verliezen, zoals status, een (ideaal)beeld wat anderen van jou hebben of een relatie.
Loslaten is wél te trainen! Door het stapje voor stapje in praktijk te brengen. Met het in je hoofd bedenken en het je voornemen, red je het niet. Loslaten leer je door ervaring op te bouwen. Begin klein, gericht op één ding en bouw zo vertrouwen.
Loslaten is groeien, ruimte maken voor iets nieuws!