‘Het leven kan alleen achterwaarts begrepen worden, maar moet voorwaarts worden geleefd.’
Deze wijsheid kwam ik weer eens tegen en deed mij denken aan mijn eigen situatie. Aan keuzes die ik het laatste jaar gemaakt heb, zoals het voor mijzelf beginnen en mijn werk in loondienst opzeggen. Nu ik meer rust en ruimte ervaar zie ik het ook helderder, waarom ik zo’n besluit niet eerder genomen heb.
Belemmerende gedachte?
Ik heb lang rondgelopen met de gedachte ‘ik wil niet financieel afhankelijk zijn van anderen’. Ik wilde mijn eigen geld verdienen. Daarbij hield ik vast aan de overtuiging ‘ik heb niet voor niets de universiteit gedaan. Dit zal ik dus ook in mijn werk laten zien’. Dus ik ging ervoor, ik werkte hard en ik legde de lat voor mijzelf steeds wat hoger.
Trots zijn op mijzelf, dat gevoel kwam pas wanneer ik ook echt, na ergens langere tijd hard voor te hebben gewerkt, iets had gerealiseerd. Erg lang hield ik dat gevoel vaak niet vast, want ik zag altijd wel weer iets nieuws om naartoe te werken.
Op zich vind ik dat er niets mis is met deze overtuigingen. Ze hebben mij bijvoorbeeld doorzettingsvermogen gebracht om toe te werken naar gewenste resultaten en het heeft mij een mooie, professionele ontwikkeling opgeleverd.
Tegelijkertijd belemmerden deze overtuigingen mij ook. Ze hebben mij een lange tijd in mijn werk tegengehouden om toe te durven geven aan het gaan doen waar ik echt blij van word en energie van krijg. Dat is het vanuit zelfstandig ondernemerschap gaan coachen van mensen en het faciliteren van teams.
Zo’n stap brengt ook een grote financiële onzekerheid met zich mee, een risico die ik maar wat graag uit de weg ging. Dus duwde ik veelal onbewust mijn echte verlangen met betrekking tot werk steeds naar achteren. Ik hield mijzelf voor dat ik volop uitdaging haalde uit mijn werk op dat moment.
Bevrijdende of helpende gedachte
Totdat ik begon op te merken dat ik met steeds minder energie thuiskwam van mijn werk. Ik voelde mij ook steeds meer alleen in mijn werk, vooral op die momenten waarin ik mij bezighield met thema’s of procedures waar ik weinig affiniteit mee had. Langzaam lekte de energie weg.
Toen ik vervolgens een opleiding tot wandelcoach voorbij zag komen, riep alles in mij ‘dat wil ik!’
Ineens zag ik helemaal helder wat voor mij de energiegevers in mijn werk zijn, namelijk die gesprekken met mensen (individuen en groepen) waar vanuit verbinding belangrijke inzichten naar voren komen en we van daaruit werken aan stappen zetten in een gewenste richting. Dat zijn voor mij de betekenisvolle momenten in mijn werk. Daar voel ik mij van waarde!
Door deze bewustwording van waardevol werk ging ik, zoals vaak gebeurt wanneer je een inzicht hebt, steeds meer door deze bril naar mijn werk kijken. De disbalans werd daardoor duidelijker en ik besefte dat ik hier zelf verandering in aan te brengen had. Het verlangen naar bruisen in mijn werk werd steeds groter. In gedachte zag ik BRUIS-coaching steeds beter voor mij. De belemmerende gedachtes kwamen natuurlijk ook naar boven. Maar in plaats van deze zoals meestal weg te duwen of te negeren, hielp ik mijzelf door met een glimlach op mijn gezicht tegen mijzelf te zeggen ‘daar gaat mijn brein weer…’. Zo creëerde ik als het ware afstand tussen mijn gedachte, die wordt aangestuurd door mijn brein, en ikzelf. Een helpende gedachte met een bevrijdend gevoel! Dit gaf mij de ruimte om mijn daadwerkelijke verlangen te onderzoeken en de moed om het daaruit voortkomende, voor mij belangrijke besluit te nemen. Ik heb mijn baan opgezegd en ben BRUIS-coaching gestart. Inmiddels 9 maanden later heb ik nog geen enkele seconde spijt van deze keuze gehad!
Persoonlijk leiderschap
We maken allemaal voortdurend, bewust en onbewust keuzes in ons leven. Hoe groot of klein deze ook zijn, ze zijn altijd van invloed op waar we onze tijd aan besteden en onze energie in steken. Ik denk dan ook dat het zinvol is om af en toe terug te blikken en je eigen gedachtes en gevoelens te onderzoeken, zodat je je tijd en energie kan stoppen in de dingen die voor jou belangrijk zijn.