Dit was het uitzicht vanochtend vanuit strandpaviljoen Jeroen in Zandvoort. Ik had mij geen betere locatie kunnen wensen om Corona proof met vakgenoten af te spreken voor een intervisie. Het was heerlijk om letterlijk en figuurlijk een frisse wind door mijn gedachtes en interpretaties te laten gaan. Ik reed naar huis met waardevolle inzichten en nieuwe kansen voor ogen om verder te bouwen aan mijn bedrijf.
Onderweg luisterde ik naar de radio, waar op BNR een gesprek werd gevoerd over de economische invloed van de tweede golf. Gaat het organisaties, die niet meer kunnen leunen op de steun van de overheid, lukken om nieuwe strategieën te bedenken en deze te implementeren? Zijn ze voldoende wendbaar om te overleven? Niemand kon op deze vragen echt antwoord geven. We weten het simpelweg gewoon niet. We gaan het ervaren.
Het jaar 2020 staat nu al bekend als een jaar waarin de snelheid van verandering ongekend groot is.
Wanneer onzekerheid zich aandient, zijn we van nature geneigd ons te laten leiden vanuit angst. Angst voor het onbekende en alle mogelijke gevaren. Een natuurlijk mechanisme is dan om te klagen op wat je overkomt en daarmee beperkend te zijn in het zien van mogelijkheden. Je wordt reactief, wacht af en hoopt op een snelle ommekeer.
Terwijl je juist nu meer geholpen bent om de situatie te accepteren en te denken in mogelijkheden. Wat kan er wel? Deze proactieve houding zorgt ervoor dat jijzelf de regie hebt.
Men zegt weleens ‘slecht weer bestaat niet’. De vraag is hoe je ernaar kijkt en ermee omgaat.
Met deze gedachte, trok ik vanavond mijn trainingskleren aan voor een workout buiten. Voor de zoveelste keer vandaag… in de regen.