Terwijl we weglopen van de parkeerplaats klikt ze snel een telefoontje van haar collega weg en zet ze haar mobiel op stil. ‘Zo, die neem ik niet meer op! Ze blijven mij maar bellen. Zelfs op mijn vrije dag. Alsof alles ‘nu meteen’ moet en niet kan wachten tot volgende week. Ik lijk ook de enige collega die bereikbaar is.’ Met de pas erin begint ze aan onze wandeling. Zichtbaar gefrustreerd en haar gezicht is gespannen. Geëmotioneerd praat ze door over de onhoudbare situatie op haar.
Ik nodig haar uit voor een adempauze: “STOP!”
Heb jij ook weleens zo’n moment waarop je echt even een adempauze nodig hebt? Zo’n moment waarin je je gestrest voelt, misschien door te veel aan werk of door onenigheid of gedoe thuis, en je een negatieve emotie bij jezelf opmerkt. Je bent bijvoorbeeld boos, gefrustreerd, woedend, teleurgesteld of verdrietig…
Van dit gevoel wil je af. Misschien probeer je het weg te krijgen, maar dat helpt niet. Sterker nog, er vanaf proberen te komen maakt het alleen maar erger. Ook doen alsof het er niet is, helpt niet.
Wat wel helpt is deze oefening, waarmee je uit de automatische piloot en in het huidige moment stapt:
STOP!
Stop and take stock: maak de balans op. Wat gebeurt er? Merk op wat er omgaat in je hoofd, hart en je lichaam.
“Take” a breath: ga met aandacht naar je ademhaling. Hoe snel haal je adem? Hoe diep voel je je adem? Laat je adem een minuut lang rustig stromen.
Observe: breid je aandacht verder uit, naar andere fysieke gewaarwordingen, je gedachten, emoties en verder naar buiten naar je omgeving. Wat observeer je in het moment?
Proceed: vervolg, zonder verwachtingen. Zie wat er gebeurt wanneer je erkent wat er is op het moment. Wees nieuwsgierig en open en reageer op een natuurlijke manier met vriendelijkheid.
Terwijl zo’n moment zich voordoet en je bijna automatisch overgaat in de vecht- of vluchtstand, is het mogelijk om jezelf een ‘STOP!’ te geven. Neem die minuut adempauze. Je zal merken dat hierdoor iets verandert. STOP geeft je de ruimte om te kiezen hoe je wil reageren.
Mijn coachee stond letterlijk even stil. Ik zag haar schouders zakken en spieren in haar gezicht ontspannen toen ze een paar diepe ademhalingen deed. Op een rustiger tempo liepen we verder. Napratend merkt ze op ‘Fijn om zo even bij mijzelf in te checken. Alsof ik wakker word.’
We vervolgen onze afspraak door op haar verzoek te onderzoeken waar haar grenzen liggen en hoe zij deze aangeeft…
Zo simpel als deze STOP-oefening lijkt, in de praktijk blijkt dat een adempauze nemen vaak niet zo simpel is. Het vraagt om oefening, doen, doen, doen. Net als een spier kan je jezelf trainen om in het huidige moment te stappen. Het mooie is dat er heel veel momenten zijn waarop je even bij jezelf kan inchecken: tijdens die saaie vergadering, in de rij voor de kassa, wanneer je buiten loopt of de afwas doet… en niet te vergeten die momenten waarin je overspoeld wordt door emoties.
STOP jij met mij mee?